พี่ไม่หล่อแต่แฟนพี่หล่อมาก
CH. 12
-Your Ohm-
หลังคนหล่อบอกจบคนแก้มแดงก็ยิ้มออกมาน้อยๆ ขยับออกมาจากอกแฟนแล้วปล่อยให้แฟนเป็นคนก้มลงมาจูบ จูบที่โอห์มเป็นคนเริ่มกอด อาจจะสักสองเดือนได้ที่เป็นครั้งล่าสุดที่แบงค์ได้รับมัน หน้าใสเชิดขึ้นรับจูบจากคนด้านบน ซึ่งอีกคนก็จูบอย่างกับจะกลืนกิน แบงค์เข้าใจว่าโอห์มไม่ค่อยได้จูบเขา แต่ไม่ใช่ว่าพวกเขาไม่เคยจูบกัน
“อื้อ~” เสียงแหบครางออกมาอย่างลืมตัว มือขาวขยุ้มที่ผมสีอ่อนจนอีกคนยอมที่จะปล่อยให้เขาได้สูดอากาศ แต่มันก็เพียงแค่นิดเดียวเท่านั้น แค่ไม่กี่เสี้ยววินาทีจริงๆ เพราะหลังจากนั้นโอห์มก็กดจูบลงมาใหม่ และแบงค์เองก็รู้สึกหวามไหวมากกว่าเดิม
“อืม…” คนหล่อส่งเสียงครางอย่างพอใจเมื่อคนข้างล่างเริ่มจะเกี่ยวลิ้นกับลิ้นของเขา ลิ้นชื้นหลอกล่อให้เขาไล่ตามก่อนจะยอมให้เขาได้ชิมความหวานในที่สุด โพรงปากของแบงค์คือสิ่งที่โอห์มชอบ ไม่ว่าแบงค์จะใช้มันทำอะไรโอห์มก็ชอบไปเสียทุกอย่าง ชอบจนไม่อยากผละออกไปไหน
“อือ…” คนทนไม่ไหวคือแบงค์ ถ้าให้พูดเรื่องจูบเขาต้องยอมรับว่าเขาแพ้คนหล่อที่จ้องหน้าเขาอยู่ เขาแพ้ราบคาบแพ้อย่างหมดทางสู้ เรื่องจังหวะ เรื่องเวลา หรือแม้แต่เรื่องของความหวาน ดูเหมือนว่าโอห์มจะชนะแบงค์อย่างขาดลอย เป็นเขาเองที่ผละออก และมันก็โชคดีของเขาที่โอห์มยอมปล่อย
ปากรูปกระจับที่เคยแนบสนิทกับปากของแบงค์เลื่อนมาที่ซอกคอ ความหอมที่ไม่ใช่กลิ่นแอลกอฮอล์มันทำให้เขาหลงใหล หนึ่งอย่างที่คนอื่นไม่มีทางได้รับรู้ และเป็นอีกหนึ่งสิ่งที่โอห์มแสนจะหวงแหน
“หอม…” เสียงทุ้มพูดเหมือนละเมอ แต่เขารู้ตัวทุกอย่างว่ากำลังทำอะไร แทบไม่อยากจะผละออกจากซอกคอนี้ อยากจะฝังจมูกเอาไว้แล้วอยากดูดให้มันขึ้นสี แต่เขารู้ดีว่าทำไม่ได้ พรุ่งนี้คนของเขาต้องพาน้องไปเชียร์กีฬา เสื้อกีฬาไม่ได้มิดชิดพอที่จะปิดรอที่คอขาวๆ
“อือ…โอห์ม…ไม่ทำรอย” แบงค์ร้องขอโดยไม่รู้ว่าโอห์มตั้งใจให้มันเป็นแบบนั้น ตั้งใจที่จะไม่ทิ้งรอยแต่จะทิ้งสัมผัสวาบหวามนี่ไว้แทน
“ไม่ทำครับ” โอห์มตอบกลับอยู่ข้างหูสีแดง เห็นสีสวยแล้วอดไม่ได้ที่จะขบเบาๆ เรียกเอาเสียงครางจากแบงค์อีกครั้งและอีกครั้ง หน้าขาวเอียงออกจากซอกคอของโอห์ม สูดเอาอากาศเข้าปอดลึกๆ แล้วครางกระเส่าเมื่อคนที่อยู่ข้างบนวนลงมาเล่นกับแผงอกของเขา
ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ที่โอห์มปลดกระดุมสามเม็ดข้างบนออก ตอนนี้แบงค์รู้สึกเย็นเพราะเครื่องปรับอากาศแต่ภายในกลับอุ่นร้อนจนแทบระเบิด แผงอกที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อขยับขึ้นลงตามจังหวะการชักนำของคนด้านบน มือขาวขยุ้มที่ผมสวยของโอห์มทั้งสองข้าง อยากจะเอาคืนแต่ตอนนี้ยังทำไม่ได้
“อื้อ~” แบงค์ครางเมื่อโอห์มครอบปากลงที่เม็ดสีสวยบนอก ฟันคมนั่นขบเบาๆ พอให้ได้เสียวก่อนจะวนลิ้นอยู่ตรงนั้น โอห์มผละออกมาก่อนจะฝากรอยไว้ที่กล้ามเนื้อสวยๆ ของคนเป็นแฟน
“ตรงนี้ทำรอยได้…” โอห์มว่าหลังจากขยับออกมาดูผลงาน รอยสีกุหลาบถูกแต่งแต้มอยู่บนอกกว้างโดยที่เขาเป็นคนทำ หน้าขาวขึ้นสีแดงระเรื่อและกำลังหอบกระเส่า เขาไม่รู้ว่าแบงค์รู้หรือเปล่าว่าเขาทำรอยไว้ แต่ตรงนี้ไม่ใช่ที่ที่ใครจะมองเห็นได้ ถ้ามันเป็นตรงนี้คงไม่เป็นไร เพราะถ้าแบงค์เปิดตรงนี้ให้ใครดูล่ะก็ โอห์มจะทำรอยไว้ทั้งตัว
“โอห์ม…” เสียงเรียกชื่อทำให้โอห์มผละออกเล็กน้อย รอฟังคำพูดต่อมาของแบงค์แต่ดูเหมือนว่าแบงค์จะไม่ได้พูดอะไรต่อ
ปากสวยกระตุกยิ้มเมื่อได้ยินเสียงแหบเรียกชื่อเขาอีกครั้ง เขาฝังหน้าลงหน้าท้องสวยแล้วแบงค์ก็เรียกชื่อเขาอีกครั้ง ขบเบาๆ ตรงลอนที่กำลังเรียงกันเป็นลูกแบงค์ก็เรียกชื่อเขาอีกครั้ง จูบลงตรงแอ่งสะดือแบงค์ก็เรียกเขาอีกครั้ง แบงค์เอาแต่พูดคำว่าโอห์มอีกครั้งและอีกครั้ง จนเจ้าของชื่ออยากให้แบงค์หยุดเรียกเลย
“อืม…แบงค์ครับ” โอห์มครางออกมาเป็นชื่อแบงค์เมื่อแบงค์ยื่นมือลงมาไล้ที่แก้ม เงยหน้าขึ้นสบตาคนที่มองลงมาหาแล้วกดจูบที่มือขาวนั่นเบาๆ อีกทีก่อนจะผละออก
โอห์มเลื่อนตัวลงมาวนที่สะโพกสวย มือเรียวข้างหนึ่งวางไว้ที่เอวส่วนอีกข้างกำลังเล่นกับเนื้อแน่นๆ ที่บั้นท้ายของแบงค์ กางเกงยีนส์ขาสั้นที่เจ้าตัวพิถีพิถันในการเลือกค่อยถูกปลดออกเมื่อโอห์มรู้สึกว่ามันไม่จำเป็น เช่นกันกับขายาวของเขาเองที่ดูจะเกะกะเหลือเกิน เสื้อคู่ที่ยับยู่ยี่นี่มันก็ไม่น่าจะอยู่บนตัวทั้งคู่ในตอนนี้
“ฮือ…” เสียงแปลกๆ จากแบงค์ไม่ได้ทำให้โอห์มหยุดปลดกระดุมเสื้อของตัวเอง เขาจัดการกับกางเกงแล้ว แล้วคนที่นอนหอบอยู่บนโซฟานั่นก็คงจะลืมตาขึ้นมามองเห็นความต้องการของเขาแล้ว เสียงหัวเราะดังออกจากคอคนอ่อนโยนเมื่อเห็นแฟนค่อยๆ หน้าแดง โอห์มปลดเสื้อออกแล้ววางไว้สักที่อย่างไม่ใส่ใจ ยื่นมือลงไปฉุดอีกคนให้ลุกขึ้นนั่งซึ่งแบงค์เองก็ทำตาม
“ถอดเสื้อไหม?” โอห์มถามขณะที่กำลังลูบหัวอีกคน มองเสื้อสีชมพูที่ยับยู่ยี่ของแบงค์แล้วอยากกระชากมันออก แต่อีกความคิดหนึ่งเขาก็คิดว่ามันดูเซ็กซี่ดีที่แบงค์อย่ในสภาพล่อแหลมแบบนี้
“ไม่ถอด…” คนหน้าแดงตอบอายๆ ถึงจะตอบว่าไม่ถอดแต่อย่างไรมันก็เหมือนถอด แบงค์รู้ตัวว่ากระดุมมันเหลือแค่สองเม็ดข้างล่างเท่านั้นที่ยังติดอยู่ในรังดุม ส่วนเม็ดบนที่เหลือไอ้เจ้าตัวสูงของเขาปลดมันออกตั้งงแต่ที่ก้มลงละเลงจูบบนอกเขาแล้ว
“อืมมม” โอห์มเชิดหน้าขึ้นครางเมื่อแบงค์ขยับเขามาอ้อน คนที่นั่งอยู่ดึงเขาให้ลงไปนั่งด้วยก่อนจะปีขึ้นมาบนตัก จูบซับที่มุมปากอย่างเจ้าเล่ห์แล้วค่อยๆ ซุกเข้าที่ซอกคอเขาอย่างที่เขาเคยทำกับเจ้าตัว
“อื้อ~” แต่สำหรับโอห์มแล้วแบงค์ก็คือแบงค์ แม้จะทำเหมือนเก่งแค่ไหนแต่คนที่อยู่บนตักของเขาก็ทำอะไรไม่ได้มากกว่านั้น เพียงแค่เขาวางมือลงบนก้นสวยๆ เจ้าตัวก็ครางอื้ออึงจนเขาต้องแอบยิ้มออกมา
แบงค์วาดมือโอบเข้าที่รอบคอของโอห์ม ผละออกจากคอของคนตัวสูงแล้วเชิดหน้าขึ้นครางเมื่ออีกคนกำลังขยำและหยอกล้อกับก้นแน่นๆ ของตัวเองทั้งองมือ ไม่พอ…ส่วนร้อนๆ ที่กลางร่างกายของแฟนเขายังถูไปมาให้ได้เสียวอีก แต่เขาก็ไม่ได้บอกให้หยุด ไม่ได้ห้ามไม่ให้โอห์มทำ เขาเองก็ขยับตามจังหวะของคนตัวสูงอย่างน่าอาย
“โอห์ม…” เสียงครางที่โอห์มรู้สึกว่าหวานกว่าครั้งไหนดังอยู่ข้างหู แบงค์เลียที่ใบหูสีระเรื่อเบาๆ จนโอห์มเองก็ครางออกมาอย่างห้ามไม่ได้
“อือ…ครับผม” โอห์มส่งเสียงเรียกเมื่อรู้สึกว่าอีกคนหยุดขยับ
แบงค์จูบลงที่แก้มชื้นเหงื่อของโอห์มก่อนจะค่อยๆ จูบลงมาที่ซอกคอ ไล่จูบลงมาเรื่อยๆ จนรู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ก้นของเขาแตะกับพื้นห้อง ข้างหลงเป็นโต๊ะเตี้ยๆ ประกอบชุดโซฟาที่น่าเกะกะแต่มันไม่ใช่สิ่งที่เขาสนใจในตอนนี้ แบงค์เงยหน้าขึ้นมองคนที่นั่งอยู่บนโซฟา โอห์มเองก็คงจะแทบทนไม่ไหวแล้วแต่แบงค์รู้ว่าแฟนของเขาชอบความหวานมากแค่ไหน ลิ้นเรียวแลบออกมาแตะที่ปลายแท่งร้อน รอยแยกเด่นชัดจนเขากลัวว่าอีกคนจะห้ามตัวเองไม่ได้ แต่โอห์มมันก็คือโอห์ม คนหล่อเพียงแค่เชิดหน้าขึ้นครางแล้วยื่นมือมาจับหัวแฟนไว้เบาๆ
“อื้อ…อึก!...”
“อืมมม” โอห์มส่งเสียงพอใจหลับตาพริ้มพิงกับโซฟา ในขณะที่แบงค์เองก็พยายามที่จะปรนเปรอคนตรงหน้าตามแบบที่เจ้าตัวเขาต้องการ แรกๆ ก็เป็นเขาที่ทำให้ แต่พอนานเข้าแล้วเขาเอามันเข้าปาก เท่านั้นแหละคนที่คุมจังหวะก็กลายเป็นโอห์ม คนหล่อกระแทกเข้ามาแทบจะถึงคอ แต่แบงค์ก็ดูดมันอย่างตั้งใจ ครั้งนั้นไอ้เจ้าแฟนของเขาป่วย มันเลยไม่เท่าไหร่ แต่พอโอห์มมาแบบเต็มร้อยแบบนี้เขาเองก็แทบจะรับมือไม่ไหว
“อึก!...อืม…” แบงค์เอาเข้าแล้วผละออก เอาเข้าแล้วผละออกทำอย่างนั้นอยู่หลายครั้ง ตวัดเลียน้ำที่อยู่ตรงส่วนปลายแล้วยื่นมือไปหยอกล้อกับเจ้าอแฝดของโอห์ม จับตามความยาวแล้วก้มหน้าลงไปแลบลิ้นเลียอีกที
“อื้อ~ แบงครับ…อ่า…” โอห์มระบายความเสียงซ่านออกมาด้วยเสียง ถ้าแบงค์จะทำอย่างนี้เขาต้องขอยอมแพ้ เขาเคยบอกไปแล้วว่าโพรงปากอุ่นๆ ของคนที่ปรนเปรอให้เขาอยู่คือสิ่งที่เขาชอบมากๆ อีกอย่างหนึ่ง
“อืม…” แบงค์ก้มลงเลียก่อนจะผละออกมาแล้วช้อนสายตาขึ้นมองโอห์ม
ภาพตรงหน้าคือสิ่งที่เขาสร้างขึ้น ภาพของแฟนที่เนื้อตัวเปลือยเปล่า มีบางที่ถูกแต่งแต้มด้วยรอยแดงๆ จากริมฝีปากเขา ริมฝีปากที่เล่นกับเจ้าตัวมาหลายต่อหลายครั้ง แบงค์แลบลิ้นเลียริมฝีปากเมื่อโอห์มมองสบตากลับมา มือสวยของคนที่หล่อกว่ายื่นมาแนบลงที่ข้างแก้มไล้มันเบาๆ และเขาเองก็เอียงเข้าหามือนั้นอย่างออดอ้อน
“ทำไมอ้อนขนาดนี้” โอห์มว่าแล้วโน้มตัวลงมาหาแบงค์ จูบซับปากสวยที่เขาชื่นชอบนั่นอีกครั้ง ป้อนความหวานให้จนอีกคนครางในลำคอเขาจึงผละออก
ตาสวยมองคนที่นั่งอยู่ข้างล่างตาปรือปรอยนั่นพยายามจะมองมาทางเขา มันดูยั่วจนโอห์มแทบจะกระโจนใส่ตรงนั้น กลุ่มผมนุ่มๆ สีเข้มวางลงที่หน้าขาข้างหนึ่ง ปากสวยนั่นเอียงไปจูบหน้าขาเขาแล้วช้อนตาขึ้นมอง ทำอย่างนั้นซ้ำๆ จนโอห์มต้องยื่นมือลงไปหา สอดนิ้วเข้าไปในโพรงปากอีกคนและแบงค์เองก็ดูดเลียอย่างที่เคย
“อืมมม” เขาดึงสองนิ้วนั่นออกจนเกิดเสียงน่าอาย แบงค์เองก็อายจนต้องเอาแนบหน้ากับหน้าขาของโอห์มอีกครั้ง แขนขาวที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามยื่นไปคล้องคอคนที่อยู่บนโซฟาอีกทีแล้วขยับลุกขึ้นยืนโดยใช้ไหล่ของโอห์มเป็นที่ช่วยพยุง
“สวย…” โอห์มว่าเบาๆ แล้วซุกหน้าเข้ากับหน้าท้องของคนที่ยืนอยู่ แบงค์เองก็ขยับเข้าไปหาให้โอห์มได้เล่นกับส่วนที่บอกว่าหวงนักหวงหนาอย่างถนัด
“อ่ะ อ่า…โอห์ม” เสียงเบาหวิวเรียกแต่โอห์มก็ไม่ได้ผละออกจากลอนสวยตรงหน้า กดแบงค์เข้ามาหาแล้ววางมือลงบนก้นแน่นๆ ของคนเป็นแฟน ขยับขยำจนแบงค์ต้องครางออกมาให้เขาได้ยิน มือสวยยังวางอยู่ที่ไหล่ แบงค์จิกมันจนโอห์มรู้สึกแสบแต่ไม่มีคำบ่นเลยสักนิดเพราะเขารู้สึกดี
“จุ๊บ! แบงค์ครับ…ทำนะ” พูดเหมือนจะขออนุญาตแต่คำว่า ทำนะ ของโอห์มมันคือคำเตือนสำหรับแบงค์ต่างหาก เรียวขาที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามเนื้อต้องแยกออกเมื่อได้ยินคำนั้น แยกออกเพื่อให้อีกคนได้แทรกนิ้วเรียวๆ นั่นเข้ามา
“อื้อออ” เสียงครางที่บอกไม่ได้ว่าเจ็บปวดหรือเสียวซ่านดังอยู่ในคอคนที่ยืนอยู่ แบงค์แทบจะทรุดลงตรงนั้นเพียงแค่นิ้วเรียวนั่นเข้ามาทักทายแค่เล็กน้อย
“เจ็บไหม?” โอห์มถามอย่างห่วงใย จะขยับนิ้วออกเมื่อเห็นน้ำตาที่หางตาของอีกคน แต่แบงค์กลับส่ายหน้าไปมาเพื่อบอกให้เขารู้ว่าไม่ต้องเอาออก โอห์มจูบซับที่หน้าท้องขาวก่อนที่แบงค์จะค่อยๆ ทรุดตัวลงบนตักเขา
“อื้อ อ่ะ…อ้า อื้มมม~” แบงค์ครางเมื่อโอห์มขยับนิ้วเข้าออก ก่อนที่เสียงครางจะหายไปกลายเป็นเสียงอู้อี้ในลำคอเพราะโอห์มจูบปากสวยอย่างห้ามใจไม่ไหว
“ของแบงค์…”
“อ่ะ…อื้อ~”
“โอห์มเป็นของแบงค์” โอห์มว่า กดริมฝีปากลงที่ขมับสวยก่อนจะค่อยๆ กดอีกคนเข้าหาตัวเอง แบงค์กัดเข้าที่ไหล่เนียนของโอห์มอย่างห้ามตัวเองไม่ได้ ไม่สนรอยแดงที่จะเกิดขึ้นหรืออะไรทั้งนั้น เพราะตอนนี้เขาเจ็บแปลบๆ จนเหมือนตัวเองจะทนไม่ไหว
“โอห์ม…อ่ะ…อึก!” สองเดือนไม่ใช่ไม่นานกับการที่ไม่ทำอะไรแบบนี้เลย สำหรับแบงค์แล้วมันนาน นานจนต้องค่อยๆ ปรับตัวใหเข้ากับสิ่งที่เต้นตุบๆ อยู่ภายในตัวเขา รู้ว่าตัวเองกำลังบีบรัดจนโอห์มขยับไม่ได้ รู้ว่าโอห์มต้องพยายามแค่ไหนที่จะห้ามไม่ให้ตัวเองขยับแรงๆ ในตอนนี้
“อ่า…คนเก่ง” โอห์มว่าเมื่อแบงค์ค่อยๆ ขยับ แม้มันจะฝืดเคืองแต่แบงค์ก็ยังค่อยๆ ขยับ ท่าทางและจังหวะที่เนิบช้าแต่มันกลับเสียวจนโอห์มต้องคราง
“อ่ะ…อื้อ~” แบงค์ที่อยู่บนตักโอห์มไม่ได้ขยับอยู่ฝ่ายเดียวอีกแล้ว เมื่อเขาเริ่มคุ้นโอห์มเองก็เริ่มคุ้น สะโพกสวยบดเบียดและขยับไปมาอยู่บนตัก เจ้าของตักเองก็ขยับเข้าออกจนจังหวะมันเร็วขึ้นเรื่อยๆ
ปากสวยเลื่อนเข้าหาปากรูปกระจับอีกครั้ง ขบริมฝีปากคนที่ให้เขายืมตักอย่างออดอ้อน จนโอห์มต้องดูดกลีบปากสวยนั่นอีกครั้ง เสียงครางอื้ออึงในลำคอของทั้งสองคนดังปะปนกันจนแทบแยกไม่ได้ มันทั้งแหบต่ำ ทั้งเมไปด้วยความสุขและความต้องการ เสียงกระทบของส่วนล่างมันก็น่าอายพอกัน แต่แบงค์นั่นมันกลับเป็นเสียงเร้าอารมณ์ของแบงค์ พอก้นสวยคุ้นชินและรู้สึกดีกับการดื่มด่ำความสุขจากตักอุ่นๆ ของโอห์มเจ้าตัวก็ขยับโยกจนต้องผละปากออกจากกันเพื่อส่งเสียงคราง
“อื้อ อ๊า~ โอห์ม…โอห์ม”
“อืม…แบงค์…ซี๊ดดด”
“อึก อ่า…ฮื้อออ” ไม่รู้เสียงไหนเป็นเสียงไหน มันจับใจความไม่ได้ มันแปลเป็นภาษาไม่ได้ แต่พวกเขายังครางออกมาเพื่อแสดงออกว่าสุขสมแค่ไหนในเวลาที่เลยเป็นวันนี้ โอห์มไม่ได้มองไปที่นาฬิกาอีกหลังจากมันบอกเวลาว่าตีหนึ่ง เขาไม่รู้ว่าที่บอกจะให้อีกคนนอนหกโมงเช้านั่นมันจะจริงไหม เพราะตอนนี้เขาไม่อยากผละออกจากร่างกายขาวๆ ตรงหน้านี้สักเท่าไหร่
“คนดี…อื้อ…รักนะครับ” คำบอกรักที่ได้ยินอยู่ทุกวันมันดูจะหวานกว่าทุกวันสำหรับแบงค์ คนตัวขาวแก้มแดงขึ้นอีกครั้งเมื่อได้ยินคำคำนี้
โอห์มผ่อนจังหวะแล้วจับอีกคนนอนลงบนโซฟา แบงค์เองก็ทำตามอย่างว่าง่าย ไม่จำเป็นต้องขัดขัด ไม่จำเป็นที่จะต้องแสดงท่าทีไม่พอใจ เพราะตอนนี้แบงค์เองก็มีความสุขจนหัวใจพองโตมากแล้ว
“อื้อ โอห์ม~” เสียงครางชื่อของโอห์มดังขึ้นอีกครั้งเมื่อคนหล่อเขากดตัวเองเข้าหาแบงค์อีกรอบ เน้นจังหวะจนสุดก่อนจะดึงตัวเองออกมาเกือบสุดแล้วกดเข้าไปใหม่ ทำอย่างนั้นซ้ำๆ เพื่อเรียกเสียงหวานๆ จากคนที่เป็นเจ้าของหัวใจ
“อืม…อ่า~”
“อ้า~ อื้อ~”
แบงค์ครางไม่เป็นภาษา หน้าขาวชื้นเหงื่อไม่ต่างจากคนที่คุมจังหวะ สะโพกสอบของโอห์มกระแทกเข้ามาด้วยจังหวะที่เร็วขึ้น หนักขึ้น จนคนข้างล่างต้องขยับเอวตาม แบงค์แยกขาออกกว้าง พาดมันกับพนักโซฟาเพื่อให้โอห์มขยับเข้ามาในตัวเขาได้ลึกกว่าเดิม แบงค์รู้ว่าตอนเช้าของพรุ่งนี้เขาต้องเจ็บแน่ๆ แต่ตอนนี้เขาไม่อยากคิดถึงความเจ็บเมื่อตื่นมา เพราะตอนนี้มันดีเกินกว่าจะคิดเรื่องอื่นได้ ในหัวของคำตอนนี้มีแต่คำว่าโอห์ม โอห์มที่เป็นของเขา
“แบงค์…อืม…”
“อ่ะ…อื้อ~” แบงค์ครางออกมาหลังจากปลดปล่อยโดยที่มีเพียงแท่งร้อนๆ ของโอห์มเท่านั้นที่ปรนเปรอ จังหวะการกระตุกและบีบรัดที่มากกว่าครั้งไหนๆ มันทำให้โอห์มต้องแหงนหน้าขึ้นข้างบนแล้วปล่อยตัวเองออกมา มันเลอะและอุ่นวาบจนต้องเรียกชื่อของกันและกันอีกครั้ง
“อืมมมม” คนหล่อครางในลำคออย่างพึงพอใจเมื่อปลดปล่อยออกมาจนหมด
“อ๊ะ…อ่ะ…โอห์ม” โอห์มขยับเข้าหาแบงค์อีกสองสามครั้งจนคนใต้ร่างส่งเสียงครางเบาหวิวออกมาเขาจึงค่อยๆ ถอนตัวออก
น้ำรักสีขาวขุ่นไหลย้อนออกมาตามทางที่เขากดตัวเข้าไป ดูเหมือนเจ้าตัวจะไม่รู้ว่าภาพที่โอห์มได้มองตอนนี้มันสวยงามแค่ไหน ขาข้างที่พาดอยู่บนโซฟาค่อยๆ หล่นลงมาคู่กับอีกข้าง แบงค์ยังแยกขาที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามนั้นไว้ให้โอห์มได้มองช่องทางสีสวยที่กำลังขมิบเชิญชวน หน้าขาวเห่อแดงหอบกระเส่าจนแผงอกนั้นกระเพื่อมขึ้นลง หน้าท้องยังเรียงเป็นลอนชัดเจน ไล่ลงมาแล้วเขายังเห็นน้ำสีขาวขุ่นของเจ้าตัวที่เปรอะเปื้อน มันเลอะเสื้อสีสว่างนั่นเล็กน้อย แต่ส่วนใหญ่แล้วมันเลอะอยู่ตรงส่วนที่เรียกอารมณ์เขาได้มากกว่าส่วนไหน
“อืมมมม” จังหวะของการจูบถูกจุดขึ้นมาอีกครั้งเมื่อคนหล่อเขาทนไม่ไหว โอห์มประกบจูบกับคนข้างล่างที่เพิ่งจะผ่อนจังหวะการหายใจได้เป็นปกติ แบงค์ครางในลำคอเมื่อรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะขาดอากาศอีกรอบ มือขาวทุบเข้าที่หลังของคนเป็นแฟนเพื่อร้องของให้พอ
“อือ…จุ๊บ!” โอห์มผละออกมาอย่างอ้อยอิ่ง จูบซับที่มุมปากสวยของแบงค์แล้ววนเวียนหยอกล้ออยู่กับแก้มทึ้นสี แบงค์วางมือที่แผงของโอห์มก่อนจะออกแรงผลักเบาๆ ให้อีกคนได้ถอยออก
“ฮือ…ให้กูหายใจบ้าง” เสียงแหบอ้อนขออย่างหน้าเห็นใจ หลังจากจบรอบแรกไปแบบแทบกระอักเลือด
“ก็แบงค์ยั่ว” โอห์มว่าอ้อนพอกัน ขยับลงไปเบียดคนที่นอนอยู่จนแบงค์ต้องหาที่ว่างให้อย่างยากลำบาก ความฝืดเคืองที่ด้านหลังกับการขยับเพื่อหาที่ว่างให้คนตัวดตมันทำให้เขาต้องส่งเสียงออกมา โอห์มหัวเราะออกมาน้อยๆ แล้วจูบลงตรงหน้าผากเพื่อปลอบปะโลม
“ไม่ต้องมาหัวเราะเลยมึง” แบงค์ว่าแล้วทุบเข้าที่อกของคนที่นอนอยู่ข้างๆ เบา
“อืม…เจ็บมากไหมครับ” โอห์มถาม สอดแขนเข้าไปรองคอเพื่อให้อีกคนได้หนุน แล้วดึงตัวแบงค์ขึ้นมานอนทับเขาอีกที
“ก็…เจ็บ” แบงค์จะไม่โกหกเพื่อให้อีกคนสบายใจ แต่เขาจะพูดความจริงออกมาว่าเจ็บมากแค่ไหน เพราเขาชอบเวลาที่โอห์มทำหน้าห่วงเขาแบบตอนนี้
“ขอโทษที่รีบ” โอห์มบอก ลูบหัวของอีกคนแล้วผงกหัวขึ้นจูบหน้าผากสวยนั่นซ้ำๆ
“อือ…” แบงค์ตอบรับในลำคอ
โอห์มปลอบแบงค์อยู่สักพักจนคนที่อยู่ด้านบนเคลิ้ม แขนยาวจัดท่าทางให้แบงค์เป็นคนเริ่มอีกครั้ง แต่เจ้าตัวกลับยื้อไว้ แบงค์ไม่ยอมนั่งลงที่ตักของคนที่นอนอยู่ เขาลุกขึ้นอย่างที่โอห์มอ้อนขอแต่เขาลุกขึ้นยืน จับมือที่รีบยื่นมาประคองเพราะกลัวเขาล้ม แล้วยิ้มให้คนที่ทะลึ่งตัวขึ้นนั่งอย่างเอ็นดู
“ยืนทำไมเนี่ย” เสียงทุ้มดุๆ แต่ใบหน้าที่แสดงออกถึงความเป็นกังวลนั่นทำให้แบงค์หัวเราะอย่างเอ็นดู มือขาววางลงบนกลุ่มผมสีน้ำตาลก่อนจะลูบปลอบอย่างเอ็นดู คนเซ็กซี่ของโอห์มเขาก้มลงต่ำ ขบลงที่ติ่งหูของคนขี้เป็นห่วงจนโอห์มครางอย่างลืมตัว
“ไปต่อในห้อง…” แบงค์ผละออกมาแล้วว่าอยู่ตรงหน้า ลิ้นสวยแลบออกมาเลียที่ปากกระจับอย่างยั่วยวน “…ดีไหม? อื้อ!”
ในห้องก็ดี …
โอห์มคิดว่ามันคงจะดีมากๆ เพราะเตียงมันกว้าง แต่ท่าทางของคนขี้ยั่วตอนนี้เหมือนไม่อยากเข้าไปนอนครางบนเตียงกว้างๆ ในทันที เพราะโอห์มทนไม่ไหวหรอกถ้าจะปล่อยแบงค์เข้าไปตั้งแต่ตอนนี้ แม้ว่ามันจะอีกแค่ไม่กี่ก้าว ใช้เวลาอาจจะไม่ถึงนาทีแต่เขาก็ทนไม่ไหว
เขาจะพาแบงค์ไปต่อที่ห้องก็ได้…แต่ต้องเสร็จจากตรงนี้ก่อน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น