FUTURE
วิศวะสุดหล่อขอหมอเป็นเมีย
CH.16
กระชับให้เข้ากัน
“อื้อ!”
ปากที่พูดออกมาแค่ไม่กี่ประโยคปิดลงมาที่ปากผมอีกครั้ง
ฟิวส์จูบหนักกว่าเดิม มันแรงจนผมต้องหยุดและยอมตามใจอีกคน
ฟันคมขบเข้าที่ริมฝีปากผมเบาๆ ให้ผมเปิดปากออก แต่ลิ้นชื้นๆ นั้นไม่ได้แทรกเข้ามา
ฟิวส์แค่เบียดริมฝีปากแรงๆ กดท้ายทอยผมเข้าหาและดึงเอวผมให้ชิด
“อืม…อือ”
ฟิวส์ผละออกจากปากผม วนมาไซร้ซอกคอ เม้มมันแรงๆ จนผมต้องร้องออกมา
เจ็บ…แต่ผมไม่ปฏิเสธความเจ็บนั้นเลย เหมือนจะผลักน้องออกแต่ก็ดึงเข้าหา
มันย้อนแย้ง…แต่ในความย้อนแย้งนั้นมันทำให้ผมรู้สึกดี
“อื้อ…อ๊ะ!”
หลังผมกระแทกกับเตียง ไม่นานอีกคนก็คร่อมทับลงมา ฟิวส์ไม่ได้สนใจเงยหน้าขึ้นมามอง
ปากสวยยังคงวนเวียนอยู่กับผิวของผมไม่เลิก
มือหนาขยับไปมาไม่กี่ครั้งเสื้อของผมก็หลุดออก
“อือ…”
“อือ
อื้อ…” ผมดิ้นเมื่ออีกคนละเลิงลิ้นที่หน้าอก พร้อมกับที่มืออุ่นๆ สอดเข้ามาในกางเกงแล้วนวดคลึงที่ตัวผม
สะโพกผมส่ายรับเหมือนกับอกของผมที่แอ่นขึ้น
ฟิวส์ไม่ได้แค่จูบ แต่กัดจนผมรู้สึกเจ็บ ปากสวยๆ นั่นไล่วน
เหมือนกับมือที่นวดเฟ้นไปทั่วร่างกายของผม
ผมทำได้แค่ขยุ้มผมอีกคนเพื่อระบายความรู้สึกตอนนี้ ความรู้สึกที่เจ็บ
แต่ก็เสียวจนร่างกายต้องบิดเร้า
“แฮ่ก!
อือ…” ฟิวส์ผละออกเพื่อสูดอากาศเล็กน้อย ก่อนจะขยับออกมาถอดเสื้อผ้าของตัวเองออก
หุ่นของฟิวส์ทำให้ผมเขินได้ทุกครั้งที่มอง
ร่างกายที่สมบูรณ์แบบไปแทบทุกส่วนทำให้ผมคลั่ง ตอนนี้มันกำลังแดง
ฟิวส์ยืนอยู่ตรงนั้น สบตากับผมแต่ไม่พูดอะไรออกมาสักคำ อวดหุ่นสวยๆ และผิวขาวๆ
อยู่ที่ปลายเตียงไม่นานก็โน้มลงมาหาผมอีก
โน้มลงมาเล่นกับผมที่ไม่รู้ว่างถูกถอดกางเกงออกไปตั้งแต่เมื่อไหร่
“อื้อ
อะ…อ้า~” ฟิวส์ครอบปากลงที่ตัวของผม ดูดมันแรงๆ
จนผมต้องเด้งเอวเข้าหาอย่างห้ามตัวเองไม่ได้ มือสองข้างนั่นเลื่อนมาบีบที่บั้นท้ายผม
นวดเฟ้นจนผมรู้สึกเจ็บไปหมด ผมครางไม่เป็นภาษาเมื่อจังหวะของน้องมันเร็วขึ้น
เหมือนแรงอารมณ์ของอีกคนที่ไม่มีท่าทีว่าจะลดลง
“อืมมม…”
ไม่มีคำพูด ไม่มีคำกล่าวใดนอกจากเสียงครางในลอคำ
ฟิวส์ยังดูดเลียส่วนนั้นจนตัวผมแทบลอย ผ้าปูเตียงคงยับยู่ไปหมดเพราะผมดึงมันระบายอารมณ์
“อ๊ะ!
ฟิวส์! ยะ…อย่าเพิ่ง…” เสียงห้ามของผมดูไม่มีความหมาย
เมื่อส่วนที่ผมไม่ได้แตะต้องของฟิวส์ค่อยๆ แทรกเข้ามา
น้ำตาผมไหลเมื่อรับรู้ถึงความเจ็บแสบบริเวณที่ถูกแทรก
ความฝืดเคืองที่เกิดขึ้นเพราะไม่ได้เตรียมมันทำให้ผมร้องออกมาอย่างห้ามไม่ได้
“อือ…อะ…”
ฟิวส์ไม่ได้หยุด คำร้องขอของผมมันก็แค่นั้น อีกคนยังคงระบายความโกรธผ่านการกระทำ
แทรกตัวเองเข้ามาได้ไม่นานก็ขยับ ฟิวส์ปล่อยให้ผมร้องขออยู่นาน หน้าผมส่ายไปมา
มือผมเอื้อมไปข้างหน้าหวังผลักอีกคนให้เบาแรง แต่ก็ถูกฟิวส์รวบไว้ด้วยมือข้างเดียว
“อ๊ะ!
อื้อ อะ ฟิวส์” ผมแยกขาออกกว้างเมื่ออีกคนไม่มีท่าทีว่าจะผ่อนแรงลง
ผมเรียกชื่ออีกคนซ้ำๆ แม้ว่าเขาจะทำแค่ส่งเสียงครางในลำคอ ผมร้องขอ และอ้อนวอน
จนในที่สุดผมก็เปลี่ยนเป็นร้องครางออกมา
“อือ…”
ฟิวส์จับที่สะโพกของผม แล้วกระแทกเข้ามาเร็วกว่าเดิม หน้าหล่อหันมาหาผม
สายตาที่ทอดมองมาทำให้น้ำตาผมไหลอีกครั้ง
“ฟิวส์~”
ผมยื่นมือขึ้นไปหาคนด้านบน และครั้งนี้ฟิวส์กุมมือผมไว้ สะโพกสวยยังขยับเข้าหาผม
และมือของเราค่อยๆ ประสานเข้าหากัน
“อนา…”
ฟิวส์ก้มลงมาหา แล้วเรียกชื่อผมเบาๆ แล้วจูบที่มือข้างหนึ่งของผม
“อ๊ะ…อ๊า
ฮื้อ~”
“อือ…อะ…อา”
ผมปลดปล่อยออกมา เหมือนกันกับฟิวส์ที่ปล่อยในตัวผม
น้องแช่ตัวเองไว้สักพักก่อนจะขยับเบาๆ ให้ผมได้กลั้นเสียงคราง
“อืม…อ๊ะ!”
ฟิวส์ไม่ได้ถอนตัวเองออก แต่กลับจับผมพลิกให้อยู่ในท่าคลาน
คนตัวสูงคร่อมทับแผ่นหลังของผมแล้วซุกหน้าเข้ามาที่ซอกคอ
ไซร้อยู่สักพักก่อนจะขยับสะโพกต่อ
“อือ…อ่า”
ผมปล่อยให้ผมฟิวส์รังแกต่อไป ฟังเสียงครางที่อยู่ข้างๆ
หูผมแล้วหลุดเสียงร้องเมื่อถูกอีกคนขบกัด
“อื้อ!
เจ็บ! ฟิวส์…พี่เจ็บ”
“อนา…”
“อ๊า!”
ไม่ใช่ว่ารู้สึกดีขึ้นแล้วหรือไง
ผมแนบหน้าลงกับเตียง
ครางจนแทบจะไม่มีเสียงคราง แต่มันเหมือนจะยังไม่เป็นที่พอใจของอีกคน
ฟิวส์เลื่อนมือลงมากอบกุมตัวของผม ขยับมันไปมาพร้อมๆ กับกระแทกเข้ามา
ผมแทบจะกรีดร้องเมื่อความสุขสมมันมากเกินกว่าจะจัดการได้
แต่ในความสุขนั้นมันก็เต็มไปด้วยความทรมาน เพราะอีกคนไม่ยอมให้ผมปลดปล่อย
ทำแค่หยอกเย้าแล้วปิดกั้นให้ผมดิ้นพล่านอยู่กับเตียง
“อือ…อ่า…”
ฟิวส์ดูดเม้มไปตามแผ่นหลังของผม บ้างก็ขบกัดแล้วแต่อารมณ์ของอีกคน
ผมคนที่นอนครางอยู่ใต้ร่างสูงทำได้อ้อนขอให้อีกคนเห็นใจ
ขยับแยกขาออกแล้วโยกเอวเข้าหาบ้างเผื่อว่าจะถูกใจเขา
แต่เหมือนว่าจะถูกใจแค่ไหนฟิวส์ก็ไม่ปล่อยผมอยู่ดี
เสียงเนื้อกระทบกับเนื้อ
มันหยาบโลนพอๆ กับเสียงเฉอะแฉะของสิ่งที่ค้างอยู่ในตัวผม
แม้ว่าฟิวส์จะแทนที่มันด้วยสิ่งที่ใหญ่โตของเขาแต่ผมก็ยังรู้สึกได้ว่ามันไหลออกมาจนอุ่นไปทั้งบริเวณ
ผมซบหน้าลงกับเตียง โก่งสะโพกและแยกขาออกอีกนิดเพื่อบรรเทาความทรมานของตัวเองตอนนี้
แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่ช่วยอะไรมากเพราะคนที่อยู่ด้านบนเปลี่ยนจังหวะและทิศทางอีกแล้ว
เพี้ยะ!
“อ๊า!
ฟิวส์…อื้อ” จากความเจ็บเปลี่ยนเป็นความแสบ
น้ำตาผมไหลออกมาอีกครั้งเมื่อถูกทรมานมากขึ้น ผมไม่รู้ว่าน้องรู้หรือเปล่าว่าผมทรมาน
แต่ผมแน่ใจว่าน้องตั้งใจทำให้เป็นแบบนี้
“อืม…อ่า
อา” เสียงครางดังขึ้นอีกครั้งจากคนด้านบน
เหมือนผมเองที่ร้องครางออกมาอย่างห้ามตัวเองไม่ได้ เจ็บมาก
แต่มันรู้สึกมากเหมือนกัน
“ฟิวส์~
อื้อ…ฟิวส์” ผมครางชื่ออีกคนทั้งๆ ที่ไม่ได้มองหน้า แม้ไม่เห็นสายตาที่มองมาแต่ผมก็ยังมีความสุขเสมอที่ได้เรียกชื่อน้อง
ยังรู้สึกดีทุกครั้งที่อีกคนกระแทกเข้ามา
“อือ…อะ
อนา อืมมม” ผมขยับเอวเหมือนที่ฟิวส์ขยับ ส่วนที่เชื่อมต่อกันอยู่มันชิดกันมาขึ้น
เนื้อแนบกันจนไม่มีที่ว่าง คล้ายๆ กับปากของผมที่ครางจนไม่มีเสียง
“อือ…อืมมม”
ผมดูดเอานิ้วของฟิวส์ที่อีกคนยื่นเข้ามาในปาก ก่อนหน้านั้นก็แค่ลูบที่แก้มผมเบาๆ
แต่ตอนที่ฟิวส์กดเข้ามาในปากผมช้าๆ ผมก็อ้าปากรับ
ปรนเปรอเหมือนกับว่ามันคือส่วนแท่งเนื้อโตๆ ที่กระแทกผมอยู่
ดูดเลียจนได้ยินเสียงครางอย่างพอใจจากอีกฝ่าย
“อือ…อนา
พี่อนา…”
“อื้อ~”
ผมปลดปล่อยอีกครั้งอย่างทนไม่ไหว
มันคงเลอะมืออีกข้างของฟิวส์หรือไม่ก็เลอะผ้าปูที่นอนไปหมดแล้ว
ผมขมิบรัดท่อนเนื้อที่อยู่ในตัวอย่างห้ามไม่ได้ ไม่นานผมก็รับรู้ถึงสัมผัสอุ่นๆ
ในตัวและได้ยินเสียงครางของฟิวส์อยู่ใกล้ๆ หู
“อืมมม”
ฟิวส์ถอนตัวออกไปและผมไม่มีแรงมากพอที่จะทรงตัวเองให้อยู่ในท่านั้น
ได้แต่ทิ้งตัวลงในท่าคว่ำแล้วหอบหายใจ รู้สึกได้ว่าฟิวส์เองก็นอนลงข้างๆ ผม
แขนยาวๆ พาดผ่านเอวผมก่อนจะดึงเข้าหาตัวเองอีก
“มะ…ไม่เอาแล้ว”
ผมบอกเสียงสั่นๆ พยายามพลิกตัวไปหาอีกคน จนสามารถมองหน้าชื้นเหงื่อนั้นได้สำเร็จ
“อือ”
ฟิวส์ตอบรับในลำคอ ตาที่เคยซุกซนมองผมนิ่งๆ จนผมจะเบะออกมาอีกรอบ
ขยับตัวเข้าไปกอดเขาไว้ แล้วแนบหน้าลงกับอกแกร่งทั้งๆ
ที่เนื้อตัวยังเปลือยเปล่าและเลอะเทอะไปหมด
“หายโกรธได้ไหม…”
ผมถามแล้วจูบที่ปลายคางของฟิวส์ “เรารักกันไม่ใช่เหรอ?
ทำไมต้องมาทะเลาะกันเพราะคนอื่นด้วย อื้อ~”
ฟิวส์จูบผมทันทีที่ผมช้อนตาขึ้นไปมองเขา
เป็นจูบที่รุนแรงแต่ไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกเจ็บที่ปากอย่างเมื่อหลายชั่วโมงที่ผ่านมา
เป็นจูบที่ไม่เชื่องช้าเหมือนทุกครั้งที่เคยจูบกัน
ไม่รู้ว่ามันรุนแรงมากแค่ไหนแต่มันทำให้ผมรู้สึกดีกว่าเดิมมากๆ ผมขยับปากจูบตอบ
แทรกลิ้นเข้าไปหาอีกคนเหมือนกันกับที่เขาแทรกเข้ามาเกี่ยวพันกับผม
ผมครางออกมาเมื่อถูกดูดที่ปลายลิ้นเบาๆ ก่อนที่อีกคนจะจูบซับที่มุมปาก
“รัก…เพราะรักไงเลยโกรธ”
ฟิวส์บอกทั้งๆ ที่ยังไม่ผละไปไหน
ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่อีกคนมาคร่อมผมอยู่แบบนี้
รู้แค่ว่าตอนนี้ได้มีโอกาสสบตากับคนที่ผมกระวนกระวายใจเพราะเขาแล้ว
“ตอนนั้นพี่เป็นห่วง”
ผมบอกแล้วยกมือขึ้นแนบกับแก้มฟิวส์
“ผมเข้าใจแล้ว”
ฟิวส์บอกแล้วทาบมือทับมือผม “แต่ผมโกรธที่พี่บอกว่าเลิก” น้องว่าต่อ
สายตาตัดพ้อมากกว่าทุกครั้งที่เคยมอง มันทำให้ผมรู้สึกหายใจติดขัดจนอยากจะร้องไห้
“ขอโทษ…”
“ไม่พูดอีกนะ”
ฟิวส์ว่าแล้วจูบลงมาที่ปากของผม “ผมไม่อยากเลิก” เสียงที่เคยเย็นชา หน้าที่เคยนิ่ง
ตอนนี้กำลังเปลี่ยนไป หน้าฟิวส์ไม่ได้เล่นเหมือนทุกกครั้ง
ปากบางนั่นไม่มีรอยยิ้มให้ผมเห็น มีแค่คำพูดที่ใช้น้ำเสียงเหมือนขอร้อง
“พี่โกรธ
พี่โมโห พี่หวง” ผมว่าแล้วลูบไปตามโครงหน้าหล่อ
“ผมรักพี่”
“อือ”
ผมเชิดหน้ารับจูบหวานกับคำบอกรักที่มาจากปากีกคน ฟิวส์ดูดริมฝีปากผมเบาๆ
ก่อนจะผละออกมาเล็กน้อย
“ผมขอโทษ”
อีกคนว่าชิดมุมปากแล้วจูบลงมาอีกครั้ง
“ทำอะไรผิดบ้าง…”
ผมช้อนสายตาขึ้นมองอีกคนแล้วถาม
“ประชดพี่”
“อือ…”
ผมเอียงแก้มเมื่อถูกอีกคนคลอเคลียทันทีที่พูดจบ
“เดินหนีพี่…”
ฟิวส์จูบแก้มอีกข้าง “ตะคอกพี่…”
“อือ…”
“ทำพี่เจ็บ…”
“อื้อ~” มือหนาลูบเบาๆ ที่บั้นท้ายผม
ฟิวส์ลูบมันเบาๆ แต่ผมก็สะท้านอย่างไม่รู้ตัว ต้องส่งเสียงออกมาอย่างน่าอาย
“ผมทำพี่ร้องไห้…”
อีกคนว่าจบก็จูบที่เปลือกตาผมก่อนจะผละออก
“อย่าทำแบบนี้อีก”
ผมว่าแล้วจูบที่สันกรามของฟิวส์
“พี่ก็ห้ามพูดว่าจะเลิก
ผมโคตรโกรธเลย” ฟิวส์ว่า แล้วหน้าหล่อก็ซุกลงที่ซอกคอผม เม้มเบาๆ
ก่อนจะกดจูบลงเหมือนจะแก้ตัวจากครั้งที่แล้ว
“ไม่พูดแล้ว…”
ผมว่าแล้วลูบที่ไหล่อีกคน ฟิวส์เงยหน้าขึ้นมาก่อนจะยิ้มให้ผม
เป็นรอยยิ้มที่ผมเห็นแล้วต้องยกมือขึ้นไปสัมผัส นึกว่าจะเสียไปแล้วซะอีก
นึกว่าจะถูกโกรธจนจะไม่กลับมาแล้ว
ฟิวส์เลื่อนไปจูบที่หน้าผากผม
จูบแช่ไว้เนิ่นนานก่อนจะผละออกมาหอมแก้มผม ผมรู้ว่าฟิวส์เดินหายเข้าไปในห้องน้ำ
ผมรู้สึกว่าอีกคนกลับมาพร้อมกับความชื้นที่สัมผัสตัวผม มันแผ่วเบา เย็นสบาย
รู้สึกดีขึ้นกว่าเมื่อสักครู่ รู้สึกดีจนผมหลับไปพร้อมๆ
กับความผ่อนคลายที่ฟิวส์มอบให้
คืนดีกันแล้วววววววววววววว
ตอบลบอยากให้ง้อกันบ่อยๆๆ😘😘
ตอบลบฟินมาก
ตอบลบ