Love Mechanics กลรักรุ่นพี่2
CH.22
ที่ไม่เคยเปลี่ยนไป
“พี่…อื้อ~” ปากสวยประกบลงมาหาผมทันทีที่ผมอ้าปาก ยังไม่เรียกชื่อเขาด้วยซ้ำแต่พี่วีก็กระแทกลงปากลงมาหาแล้ว คราวนี้เป็นพี่วีที่จูบ จูบแบบที่ไม่ยอมแพ้ผมในตอนนั้น จูบแบบที่ผมรู้เลยว่านี่คือการลงโทษจริงๆ
“เรียกชื่อพี่ให้ทันแล้วกัน” พี่วีว่า ตาคมก็มองผมอย่างท้าทายขณะที่พูดแบบนั้น
“พี่วี…” ผมเรียกชื่อพี่เขาเบาๆ แล้วช้อนตามองพี่วีอีกรอบ
“อ่อยแค่กูแบบนี้ก็พอแล้ว”
“อื้อ พะ…พี่…” พี่วีซุกเข้ามาที่คอของผม ไซร้มันเบาๆ แต่ผมกลับรู้สึกอย่างรุนแรง
“อืมมม” พี่วีจูบตรงนั้น ขบตรงนี้ ผละออกแล้วซุกเข้าอยู่แบบนั้นเรื่อยๆ ส่วนผมที่นอนทอดตัวให้พี่เขาซุกก็ได้แต่บิดไปมาไม่หยุด
พี่วีไล่จูบจากคอมาเป็นไหล่ จากไหล่มาเป็นไหปลาร้า แล้วเลื่อนลงมาที่แผ่นอกของผม พี่วีดูดมันซ้ำๆ แล้วนิ้วเรียวๆ ของพี่เขาก็ตะตามตัวผมไม่หยุด ลูบไล้แล้วบีบเคล้นจนผมนอนเฉยๆ ไม่ได้
“อื้อ พี่วี…อ้ะ!” ผมสะดุ้งเกือบสุดตัวเมื่อลิ้นชื้นๆ นั่นแลบเลียที่เม็ดเล็กๆ บนอก พี่วีครอบมันเข้าไปในปาก ใช้ลิ้นสัมผัสกับมันอยู่อย่างนั้นจนผมรู้สึกถึงความแข็ง
“อืมมม”
“อื้อออ” เม็ดที่พี่วีบอกว่ามันเป็นสีชมพูแข็งจนสัมผัสกับอากาศแล้วผมรู้สึก
“หึ”
“อ๊ะ!” ผมกระตุกอีกครั้งเมื่อพี่วีแกล้งปัดนิ้วผ่านเม็ดแข็งๆ บนอกผม
“ทำไม”
“อื้อออ” ตอนแรกคิดว่าการลงโทษมันจะแค่รุนแรง แต่ไม่ใช่…พี่วีไม่ได้รุนแรงแต่พี่วีเน้นทุกส่วน เหมือนตอนนี้ที่ขยี้เม็ดบนอกผมอยู่
“มาร์คคค” เสียงกระเส่าเรียกชื่อผมที่ข้างหู นิ้วเรียวๆ ก็ยังสะกิดอยู่บนอกทั้งสองข้าง
“พี่วี! อื้อ อ๊ะ!...” ผมดิ้นพล่าน บิดไปมาจนเตียงคงยับไปหมด แต่พี่วีก็ยังกดนิ้วลงมาหนักๆ แล้วสลับก้มลงดูดมันแรงๆ
“จุ๊บ! จ้วบ!”
“อื้อ!” ผมแอ่นตัวขึ้นเป็นอัตโนมัติ แอ่นอกขึ้นหาปากเขาอย่างห้ามไม่ได้ ไม่ได้ใช้สมองสั่งการเลยสักนิด เหมือนใช้ไขสันหลังล้วนๆ อีกแล้ว
แค่ลิ้นพี่วีกระตุ้นตัวผมก็ตอบสนอง
“อืมมม”
“อือออ” ผมผ่อนลมหายใจเมื่อพี่วีปล่อยจากที่เดิมแล้ววนลิ้นไปที่ใหม่ ลากเลียลงไปเรื่อยๆ จนผมต้องเกร็งตัวตามทุกที่ที่พี่เขาลากผ่าน
“ก็ยังเป็นของกูทุกอย่างหนิ” พี่วีว่า หลังจากที่เงยหน้าขึ้นมองผม
“ก็ของพี่ ของพี่…อื้อ!” ผมบิดเร่าๆ เมื่อพี่เขาทำมากกว่าเดิม
มือสวยเลื่อนผ่านตัวผมแล้วกุมมันเบาๆ ลูบไปมาจนผมอดไม่ได้ที่จะแยกขาออกให้เขา ปรือตามองคนที่วนเวียนกับส่วนนั้นของผม อยากจะยั่วเขาด้วยสายตาแต่ว่าตอนนี้เขาไม่ได้มองตาผม เขามองอย่างอื่นอยู่ ผมขยับเอวเล็กน้อยเมื่อพี่เคล้นหนักๆ ที่สะโพก ยกตัวขึ้นเล็กน้อยเมื่อเขาเหลือบตาขึ้นมามองผม
อยากทำหนักๆ ใช่ไหม ตามสบายเลยครับพ่อ
“หึ…ยั่วให้ตลอด” พี่วีว่า พร้อมกับมองมาที่ผมอย่างท้าทาย
“ก็ยั่วพี่ตลอดอยู่แล้ว” ผมบอก
“อืมมม”
“อื้อ!” ลิ้นเรียวละเลงลงไปที่ช่องทางของผม พี่วีค่อยๆ ขยับปาก มันช้ามากแต่กลับหนักหน่วง เน้นลงมาจนผมรู้สึกถึงความลึก แต่ก็นั่นแหละ ผมทำอะไรไม่ได้นอกจากอ้าปากครางและอ้าขาให้เขาทำต่อ
“อืมมม” พี่วีผละออกมา คนหล่อมองผลงานของตัวเองซึ่งก็คือผมที่นอนหอบอยู่ตรงนี้ พี่เขากระตุกยิ้มที่มุมปาก แล้วยื่นมือขึ้นมาเช็ดน้ำลายที่มุมปากของผม
“อื้มมม” ผมอ้ารับเอาลิ้นนั้นเข้ามาในปาก ดูดเลียมันช้าๆ จนชุ่มฉ่ำ ขบมันเขาๆ แล้วปรือตามองเขาที่ขบกรามอยู่ จะว่าพี่วีเป็นต่อเหรอ ไม่มีทางหรอก เรื่องแบบนี้ผมเองก็คิดว่าผมเด็ดพอตัว แต่ที่เป็นอยู่นี่ก็คืออยากเอาใจเขา อยากเอาใจพี่วีและอยากทำให้พี่วีเชื่อใจ
เชื่อใจผมเหมือนเดิม
“เรียกชื่อกู” พี่วีบอก
“พี่วี…อื้อ~” ผมว่าออกมา ปลายนิ้วสวยที่ผมเคยดูดค่อยๆ แทรกเข้ามาในตัวผม
“ของใคร”
“พี่วี…” ผมว่าแล้วผ่อนลมหายใจออกมาอย่างช้าๆ เมื่อพี่วีแช่ค้างนิ้วสวยนั้นไว้และไม่มีท่าทีว่าจะยอมขยับ
“ใครนะ?”
“พี่วี…”
“จริงเหรอ?”
“อื้อออ พี่วี~” ผมเด้งเอวขึ้นอย่างห้ามตัวเองไม่ได้ เมื่อนิ้วสวยค่อยๆ ขยับเข้าออกอย่างช้าๆ
“ให้มันพี่วีตลอด” พี่วีว่าแล้วค่อยๆ ถอนนิ้ว
“อื้อ อื้อออ” ผมครางจนแทบไม่มีเสียงเมื่อสิ่งที่ใหญ่ว่านิ้วค่อยๆ แทรกเข้ามาในตัวผม ผมแอ่นสะโพกรับอย่างห้ามไม่ได้ แต่มันก็ไม่ได้ช่วยอะไรได้มากมายนัก
“อย่าเกร็ง” พี่วีบอก แต่มันก็เท่านั้นแหละ เพราะตอนนี้ผมเจ็บมากๆ
“แน่น” ผมว่าออกมา แทบจะไม่มีเสียงอยู่แล้ว แต่ก็พยายามเค้นบอก
“อืมมม กูรู้” พี่วีว่าแต่ก็ไม่ได้ขยับไปไหน
“พี่วี~”
“อะไร?”
“ทำ ขยับนะครับ” ผมเอ่ยอ้อน แล้วบีบที่แขนพี่วีเบาๆ ก่อนจะขยับสะโพกของตัวเอง
“น้องมาร์คเป็นใครครับ”
“อื้อ~” ผมครางเมื่อพี่วีถามหนึ่งคำถามพร้อมกับขยับหนักๆ ครั้งหนึ่ง
“หืมมม”
“อื้อออ”
“เป็นอะไรกับพี่วีครับ”
“อื้อ พี่วี~ ของพี่วี” ผมบอกพลางหอบหายใจหนัก
“อะไรของพี่วี”
“อื้อ~”
“หืม?”
“มะ…อื้ออ เมีย”
“อืมมม” พี่วีครางรับในลำคอ เมื่อผมตอบแล้วขยับตัวเข้าหา
เอวสอบเริ่มขยับแต่ยังไม่มีท่าทีว่าจะรุนแรงสักนิด พี่วีเน้นหนักและขยับช้าๆ ผมแทบจะขาดใจตายอยู่แล้ว แทบจะตายกับพี่วีในจังหวะนี้แล้ว แต่ผมก็ยังหอบหายใจเอาอากาศเข้าปอด แล้วทอดตัวให้พี่วีกระทำแบบที่เขาอยากทำต่อไป อยากเอ่ยขอให้มากกว่านี้ แต่พี่วีมอบให้แค่ความเสียวกระสันผมก็ต้องยอมรับ
รับบทลงโทษของพี่เขาแต่โดยดี
“พี่วี~ อื้อออ พี่วี…” เสียงครางดังชัดพอๆ กับเสียงเรียกชื่อ เพราะทุกครั้งที่ขยับออกพี่วีขยับออกเกือบสุด แล้วพอขยับเข้าพี่วีก็ขยับเข้ามาลึกจนผมต้องเรียกชื่อพี่เขาดังๆ เพื่อขอให้พี่เขาทำแรงๆ
“อืมมม มาร์ค” แต่พี่วีก็ยังัชอบใจกับจังหวะเนิบช้าแต่หนักหน่วงนี้ เพราะพี่วียังย้ำต่อ ย้ำจุดที่ทำให้ผมครางแทบสุดเสียงแบบนี้ต่อ
“พี่วี อื้มมม อ้า~” เอวสอบขยับหมุน และการกระทำนั้นยังเชื่องช้าจนผมแทบขาดใจเหมือนเดิม
“อืมมม” พี่วีครางรับเมื่อผมสวนสะโพกกลับ หมุนรับกับสะโพกของเขาที่เน้นหนักไม่หยุด
“พี่…ผมจะ…อื้มมม”
“จะอะไร หืมมม” พี่วีถามเสียงต่ำ เสียงหอบกระเส่าดังอยู่ข้างหู ปากพี่วีแนบลงที่ข้างแก้ม ลากเลียแล้วกดจูบพร้อมๆ กับข้างล่างที่ขยับไม่หยุด
“ผม อื้มมม” ผมปลดปล่อยออกมาเมื่อพี่วีขบที่ติ่งหูของผมเบาๆ
“อืมมม” แล้วผมก็ได้ยินเสียงครางต่ำๆ พร้อมกับรับรู้ถึงความอุ่นชื่นมากมายที่ด้านล่าง ผมทิ้งขาลงอย่างหมดแรง ทั้งๆ ที่แค่นอนเฉยๆ แต่มันก็เหมือนกับผมเป็นคนขยับอย่างหนักหน่วง ทั้งๆ ที่แค่ครางชื่อพี่วีกับขยับตามจังหวะหนักๆ นั่นมันก็ทำเอาผมแทบตายลงตรงนี้
“ผม…” ผมอยากขอน้ำดื่ม นมที่ดื่มไปเมื่อก่อนดึกมันไม่ได้ช่วยอะไรให้ผมอิ่มสักนนิด
เขิน
ตอบลบ